‘Theater is een cruciaal onderdeel van onze samenleving’

Geschreven door Senne van Overdijk.

Suzanne van der Els (21) is student aan het Codarts Muziektheater in Rotterdam. Al van jongs af aan vond ze het ontzettend leuk om te zingen, dus toen ze in het eerste jaar van de middelbare school zag dat er een schoolmusical georganiseerd werd, moest ze daar wel aan mee doen. Zo is haar liefde voor theater begonnen.  

‘’Na de middelbare school heb ik eerst een jaar bij de MAF-jongeren in Tilburg gezeten en daarna heb ik een jaar de vooropleiding muziektheater aan Codarts gedaan, waarna ik ben toegelaten tot de bachelor muziektheater.’’ Ze zit nu in het 2^e jaar van haar 4-jarige opleiding. De eerste twee jaar van de opleiding staan vooral in het teken van een bepaald basisniveau halen en in de laatste twee jaar gaan de studenten echt hun individuele weg zoeken in wie zij als vocal performer willen worden. ‘’Na de opleiding heb je een bachelor of music, maar we worden dus specifiek opgeleid tot ‘vocal performers’.’’ 

‘’Ik merk dat corona heel veel flexibiliteit van ons vraagt’’ 

Toen corona uitbrak zat Suzanne in haar vooropleidingsjaar van Codarts, ‘’voor ons was het eigenlijk vooral gewoon heel jammer.’’ Een week na de eerste lockdown zouden ze eigenlijk hun ‘Sing Your Heart Out’ spelen, het was een montagevoorstelling met allemaal verschillende liedjes. Naast de voorstelling vielen er ook een heleboel lesdagen uit. De auditieperiode daarna was precies zo rond de tweede lockdown. ‘’Het was voor ons toen zelfs nog even onduidelijk of de audities wel door zouden gaan. Een heleboel extra spanning dus’’, vertelt Suzanne.

Toen ze eenmaal was aangenomen hoopten ze dat corona zo snel mogelijk klaar zou zijn, maar de tijd vliegt voorbij en zoals we allemaal wel weten, zitten we er nog steeds middenin. ‘’Wat het meest belangrijk is in deze tijd is flexibiliteit. Ik merk dat corona heel veel flexibiliteit van ons vraagt: dan kan een voorstelling wel doorgaan, oh wacht, toch niet. We verplaatsen hem naar volgende maand, maar dan misschien wel ergens anders.’’ Dat soort taferelen zijn voor Suzanne’s studiejaar en het jaar boven haar eigenlijk heel normaal geworden. Ze hebben in het eerste jaar een heleboel online lessen gehad tijdens de verschillende lockdowns. Het was voor de studenten ook nog wel eens spannend of de tentamens wel door konden gaan.  

Er zitten natuurlijk erg veel nadelen aan het studeren in de coronatijd, maar het vervelendste voor de studenten was dat hun ouders pas begin dit schooljaar eindelijk eens een keer naar een voorstelling konden komen kijken, ‘’Je wilt, als je op deze opleiding zit, het liefst aan iedereen laten zien wat je maakt, maar helaas kon dat door corona gewoonweg niet.’’ 

‘Als je het niet graag genoeg wil, dan is de kans groot dat je het heel zwaar gaat krijgen’

Het zijn tijden van enorme drukte gevolgd door opeens een lockdown waarin er vrijwel niks te doen is. Het vraagt dus, zoals Suzanne al eerder heeft gezegd, vooral heel veel van je flexibiliteit als mens en als performer. Gelukkig is haar klas er heel goed doorheen gekomen en zijn ze juist nog wel meer gemotiveerd om door te gaan. Het aantal afgehaakte studenten valt gelukkig erg mee, ‘’Je merkt wel dat als je op deze opleiding zit, in deze tijd, dat het heel veel motivatie en passie van je vraagt. Als je het niet graag genoeg wil, dan is de kans groot dat je het heel zwaar gaat krijgen’’, legt Suzanne uit. 

Geen eerlijk onderscheid 

‘’We hebben helaas niet meegedaan aan de kapsalon theater actie, de lessen op school gingen gewoon door waardoor ik zelf ook niks heb kunnen bezoeken. Dat neemt niet weg dat ik het meer dan terecht vond dat deze actie gehouden werd’’, verteld ze. ‘’Een kapsalon mocht wel open, waarin veel meer contact is en veel minder controle op corona is, dan in het theater; waar iedereen getest en/of gevaccineerd en op anderhalve meter afstand is.’’ Het was dan ook schandalig dat burgemeesters de politie inschakelden om te handhaven op coronaregels, legt ze uit, ‘’Het theater is een van de meer veilige omgevingen, ik begrijp dat gewoon niet.’’ 

Afgelopen jaar is gebleken dat het zeker wel mogelijk is om bijvoorbeeld bioscopen open te gooien, doormiddel van een paar simpele maatregelen en regels die eigenlijk altijd al golden zoals het reserveren van je tickets. Voor het theater bleek dit wel een probleem te zijn. ‘’Ik denk dat het kabinet echt wel z’n best doet en het probeert voor iedereen goed te maken. Ik weet ook dat dat onmogelijk is. Ik vind het vooral jammer dat telkens dezelfde branches achtergesteld werden, want het was niet alleen de cultuursector, ook bijvoorbeeld de horeca, nachthoreca en sekswerkers werden enorm achtergesteld.’’ Dat het kabinet z’n best doet en het probeert voor iedereen goed te maken, is natuurlijk wel te begrijpen. Dat neemt alleen niet weg van het feit dat er eigenlijk veel meer mogelijkheden waren dan dat er uiteindelijk zijn gekomen. ‘’Ik denk niet dat per se iemand uit de branche de beslissing had moeten nemen. Ik denk wel dat het kabinet veel beter had kunnen luisteren, naar die enorm grote getalen aan mensen die zonder werk zaten.’’  

Buiten het feit dat het voor de medewerkers in de branche niet ideaal was, is er ook te weinig gekeken naar de mensen er omheen. Culturele activiteiten worden vaak gezien als een extraatje in plaats van een daadwerkelijk belangrijke branche. ‘’Ik ben van mening dat het theater een cruciaal onderdeel is van de samenleving; zij het om kritische vragen te stellen of juist voor afleiding van de samenleving te zorgen. Achteraf gezien praten is natuurlijk heel makkelijk, maar ik denk zeker dat er meer gedaan had kunnen worden’’, vertelt Suzanne. 

Al met al is er natuurlijk weinig te doen aan de situatie, we kunnen het er met z’n allen alleen maar het beste van maken. ‘’Er zit nu gelukkig een stijgende lijn in, dus laten we hopen dat dat zo blijft!’’.