Zo is het om een vluchteling uit Oekraïne op te vangen
Geschreven door Marlon van Rijen.
Natuurlijk weet iedereen van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. Ik heb een interview gehouden met Esther. Zij vangt samen met haar man een vluchteling uit Oekraïne op.
Wie vangt u op?
“Ik vang een meisje op die 22 is. Zij heeft haar gezin achter moeten laten daar. Haar moeder heeft ze achter moeten laten om voor haar oma te zorgen en konden niet meereizen. Haar vader mocht niet het land uit, zoals elke man daar, en moest mee helpen in de oorlog.”
Waarom heeft u besloten om iemand op te vangen uit Oekraïne?
“Ik heb dit besloten omdat ik ten eerste genoeg ruimte ervoor heb ik mijn huis, en waarvoor we ook hebben gezorgd voor basisdingen voor haar om te gebruiken. Ook vind ik het fijn om zoiets te kunnen betekenen voor zo iemand, als je ziet wat die mensen daar meemaken. En we gaan er ook zeker ons best voor te blijven doen om haar altijd thuis te laten voelen.”
Hoe gaat dat dan met het communiceren thuis?
“Zij is natuurlijk een jonger iemand en ze is hoger opgeleid. Daardoor is haar Engels gewoon goed en ze kan zich goed verstaanbaar maken thuis.”
Hoe gaat u om met hetgeen wat een vluchteling heeft meegemaakt?
“Dat was zeker wel lastig, op het begin vooral. Je weet natuurlijk niet wat iemand heeft meegemaakt in Oekraïne. Wat zou zo iemand nou allemaal hebben gezien? En hoe een lange reis heeft iemand wel niet gehad en hoe traumatisch is dat wel niet geweest voor diegene? In het begin was het erg wennen, want je kent elkaar natuurlijk helemaal niet. In het begin wilde ze ook graag veel op zichzelf zijn, want ze moest natuurlijk nog ontzettend veel verwerken.
Ze voelde zich op het begin nog echt niet fijn bij ons thuis, waardoor ze ook weinig at. Na een tijdje begon ze iets meer te eten en praten, en dan voel je je ook wel weer fijn als ze af en toe een keer lachte. Ook kwam ze vaker beneden zitten en ze had ons meer verteld over haar familie. We hebben haar altijd geprobeerd op haar gemak te laten voelen en ook hebben we gezegd dat het niet uitmaakt hoeveel ze boven in haar kamer zit. Op gegeven moment vroeg ze ook of ze niet hier iets van werk kon gaan doen. Ze wilde heel graag weer op haar eigen benen te gaan staan en ze wilde bezig zijn. Wij zijn nu samen met haar aan het kijken wat er allemaal mogelijk is hier voor haar.”
