Column: Losgelaten projectielen in een pretpark
Stel je voor, je loopt door een pretpark en vervolgens loopt er een kind van een ander voor je voeten. Je blijft stil staan, het kind draait vervolgens om zich heen, maar verplaatst zich niet. Jij denkt ik loop er omheen, maar vervolgens loopt dat kind dezelfde kant op. En die moeder, die zegt niks en laat dat kind lekker doen wat die wilt. Bloed irritant is dat.
Het gebeurt tegenwoordig steeds vaker in pretparken. Ouders houden hun kind niet bij hun en laten ze voor hun uit lopen. Ze lopen je in de weg of rennen weg van hun ouders richting de autootjes waar ze zo graag in willen. Vervolgens als ze echt te ver zijn doen de ouders eindelijk wat, maar dan is het kwaad al geschied. Dan hebben ze al die mensen al voor hun voeten gelopen en liggen ze vervolgens jankend te krijsen op de grond, omdat ze zijn gestruikeld. Karma noemen ze dat.
In sommige gevallen doen de ouders er wel wat aan, maar dan als het ze te erg wordt geven ze het op. Dan lopen ze weg van het kind en gaat het kind nog harder krijsend achter de ouder aan. Ze lopen weer alle mensen voor de voeten en vervolgens heb je het probleem dat ze hun ouder kwijt zijn. Vervolgens loop jij als mens met je goede gedrag er naartoe en help je ze hun ouders te vinden. Je vind de ouders van het kind en krijgt geen eens een dankjewel. Van het kind niet, maar ook van de ouders niet. Die dachten namelijk eindelijk rust te hebben.
Dus bij deze een oproep aan alle ouders, houdt je kind bij. Want je wilt niet dat je dat losgelaten projectiel kwijtraakt tussen de mensen. Mensen ergeren zich dood aan jouw oh zo leuke mini me, terwijl jij vervolgens in de stress zit waar dat kind is gebleven en je kind een trauma heeft, omdat die pappie en mammie is kwijtgeraakt. En als je ze niet bij kan houden, dan koop je maar een tuigje.